“Sala Srpskog filma” u Kombank Dvorani do 9. decembra: „Teret“, „Cinema Komunisto“, „Tranzicija“ i „Poslednja slika o ocu“

Domaća ostvarenja u ciklusu „Nasleđe“ govore o temi tranzicije


BEOGRAD: Domaći filmovi sa temom nasleđa – dugometražni iograni „Teret“ Ognjena Glavonića, dokumentarac „Cinema Komunisto“ Mile Turajlić i dva kratkometražna igrana filma – „Tranzicija“ Milice Tomović i „Poslednja slika o ocu“ Stefana Đorđevića, prikazuju se od 25. novembra do 9. decembra, u okviru programa “Sala Srpskog filma” u Kombank Dvorani.

Urednica selekcije „Nasleđe“ je Katarina Koljević, rediteljka i članica Filmoskopije, portala filmske kritike u okviru Filmskog centra Srbije.

Uveliko nagrađivan i uspešan dokumentarni film „Cinema Komunisto“ (2011) Mile Turajlić na programu je od 16 časova. Nalazi se na top listi novina “Wall Street Journal” i “Indiewire”, kao film koji se ne sme propustiti, i proglašen je ultimativnim festivalskim filmom Tribeca Film Festivala, osnivača Roberta De Nira.

Antologijski dokumentarac vodi publiku na putovanje kroz ostatke Titove filmske industrije, ispitujući uspon i pad jugoslovenske filmske iluzije.

Termin od 17:45h rezervisan je za kratkometražne filmove koji se temom nasleđa bave kroz intimnu prizmu: „Tranzicija“ Milice Tomović (2016) i „Poslednja slika o ocu“ (2019) Stefana Đorđevića.

Priča o tranziciji iz jednog pola o drugi, govori pre svega o jakom osećanju identiteta koje se probija uprkos svemu – u drami “Tranzicija”. Protagonistkinja Jana (Ivana Vuković) se oprašta od svoje porodice i prijatelja, svog nasleđa, sa tajnom koju zna samo njena sestra.

Tajna je da se ona pozdravlja i sa svojim biološkim nasleđem, i ne odlazi u Ameriku na postdiplomske studije, već na operaciju promene pola.
Baveći se jednom intimnom pričom, autorka tretira društveni portret zemlje na primeru jedne porodice.
Uz Ivanu Vuković, igraju i Boris Isaković, Milica Stefanović, Nikola Rakočević, Anita Mančić, Jasna Đuričić, Aleksandar Gligorić.

Rediteljka Milica Tomović je aktuelna sa dugometražnim igranim filmom „Kelti“, čija je premijera večeras (subota, 27.11.) u okviru 27. Festivala autorskog filma takođe u Kombank Dvorani.

Porodična psihološka drama „Poslednja slika o ocu“ prati terminalno bolesnog Dušana (Igor Benčina) koji bezuspešno pokušava da pronađe nekoga ko će preuzeti brigu o njegovom sinu Lazi (Marko Matić).

Protagonista se bori sa sopstvenim odlaskom, pokušavajući da ga olakša stvarajući uspomene svom sinu. Put kroz opustošenu zemlju u kojoj ima malo ljubavi, kristališe ljubav oca i sina.
Ovaj put ostavlja neizbrisiv trag ljubavi i prisustva u životu sina, ali ne poriče prazninu koja ostaje, poput očigledno prevelike jakne koju otac ostavlja svom sinu.

Sin će naslediti prazninu, ali će naslediti i sećanja i ljubav, te Đorđević na intiman način razlaže dvojakost pojma nasleđa.

Igor Benčina u ulozi oca, jedan je od traženijih glumaca pretežno u TV serijama – “Pet”, “Žigosani u reketu”, “Grupa”, “Ime naroda”, od novijih – “Crna svadba”, i uskoro – film i serija “Zlatni dečko”.

Od 18:30 publika može gledati poznatu dramu „Teret“ Ognjena Glavonića (2018) koji prati junaka Vladu (Leon Lučev), vozača kamiona tokom NATO bombardovanja Srbije, 1999. godine.


Prevozeći nepoznati teret sa Kosova za Beograd, on prolazi kroz nepoznatu teritoriju, pokušavajući da se snađe u zemlji razorenoj ratom. On zna da će, nakon što obavi posao, morati da se vrati kući i suoči sa posledicama onoga što je učinio.

Hrvatski glumac Leon Lučev često je prisutan u srpskim filmovima poslednje decenije (“Krugovi”, “Bićemo prvaci sveta”), kao i u TV serijama (“Dug moru” – dve sezone), a kod nas se prikazuje u bioskopima hrvatska melodrama “Tereza 37” Danila Šerbedžije, gde igra Lučev uz Dragana Mićanovića. Igrao je i u mini seriji „Uspjeh“ u režiji Danisa Tanovića.

Ovaj kulturni poduhvat, nastao u saradnji Filmskog centra Srbije i Kombank Dvorane, namenjen je celodnevnom prikazivanju filmova srpskih koprodukcija.

Takođe, publici se otvara mogućnost da pogledaju radnim danima, ali i vikendom i praznicima, srpske filmove koji su imali manje zapažen odjek ili uopšte nemaju bioskopsko prikazivanje, kao i filmove koji su u drugim bioskopima završili svoj bioskopski život.