O glumcu govore Vojin Ćetković, Nataša Ninković, Anica Dobra, Žarko Laušević, Rade Šerbedžija, Nikola Đuričko, Nikola Pejaković
Knjiga “Glogi” o neprežaljenom glumcu Nebojši Glogovcu autora Aleksandra Đurišića upravo je objavljena u izdanju kuće “M Vukotić medija” iz Beograda.
O najvoljenijem srpskom glumcu pripovedaju Vojin Ćetković, Nataša Ninković, Anica Dobra, Žarko Laušević, Rade Šerbedžija, Nikola Đuričko, Nikola Pejaković, reditelji Vida Ognjenović, Paolo Mađeli, Jagoš Marković, Aleksandar Popovski.
Takođe u knjizi govore i žene sa kojima se glumac nekada voleo, kumovi, prijatelji, ljudi koji su bili sa njim kada nije bio na sceni, kada se saplitao o sopstveni talenat i kada mu je trebalo snage da se popne na glumački tron, sa kojeg nikada nije sišao.
Kako je živeo, voleo i plakao Nebojša Glogovac, neke su od centralnih tema kojima se bavi najnovije delo o pokojnom glumcu, koji je pre tri godine izgubio bitku sa fatalnom bolešću.
Lobanja, Šone, Šonsi, Glogi, Nebojša, Pančevac – i još mnogo imena i nadimaka imao je čovek koji je glumi i svemu ostalom, dao i karakter i reč.
Kako navode u predstavljanju knjige, Glogovac je bio svoj i neosvojiv, davao se kome je hteo, a zauzvrat nije tražio ništa.
Svedočenja najbližih otkrivaju nepoznate detalje iz života ovog velikana: kako je kao momak radio u prodavnici muzičkih uređaja, šta mu se sve dešavalo dok je stopirao od Pančeva do Beograda, zašto mu se na prijemnom ispitu na Akademiji dramskih umetnosti tresla noga i kako su sve velike uloge i najveći reditelji posle toga tražili i jurili baš njega.
Ovde su i prvi put objavljene pesme koje je veliki glumac pisao samo za svoju dušu.
Zašto je odbio Anđelinu Džoli da igra u njenom kontraverznom rediteljskom debiju “U zemlji krvi i meda” o ratu u Bosni, a opet prihvatio da bude Draža Mihailović u seriji “Ravna Gora” Radoša Bajića, šta mu je značila Crvena zvezda i koje su ga strasti, pored motora i kuvanja, još opsedale, sve se to nalazi u samom delu.
Jedan od najznačajnijih glumaca ikada na ovim prostorima, podjednako je osvajao pozorište i film, delimično i televizijski auditorijum.
Pred svoj konačni odlazak, uvek veoma produktivan umetnik, snimio je dosta projekata koji su se dalje prikazivali (film i mini serija “Južni vetar”, “Moj jutarnji smeh”, “Nemanjići”) i nakon njegove smrti početkom 2018. godine, te se na taj način stekao utisak kao da je i dalje tu sa nama.
Na ovoj vrtešci reči i emocija, suze smenjuju smeh, a smeh izaziva suze.
Nema zaustavljanja, jer fliper se igra u četiri ruke.
